เมื่อพ.ร.ก.ฉุกเฉินฯ ที่จะใช้คุมโรค กลายเป็นเครื่องมือหลักในการ “คุมม็อบ”
นับตั้งแต่ประเทศไทยและโลกเผชิญกับการระบาดของโรคโควิด19 การทำกิจกรรมพบปะสังสรรค์ การรวมกลุ่มพูดคุย รวมทั้งการชุมนุมเพื่อแสดงออกซึ่งเป็นกิจกรรมตามธรรมชาติของสังคมมนุษย์ก็กลายเป็นกิจกรรมที่เกิดขึ้นได้ยากลำบาก ในประเทศไทยนับตั้งแต่การประกาศใช้พ.ร.ก.ฉุกเฉินฯ เมื่อวันท่ี 26 มีนาคม 2563 เพื่อควบคุมการระบาดของโรค ข้อจำกัดการรวมตัวก็จตามมา และการชุมนุมโดยสงบที่เคยเป็นสิทธิเสรีภาพขั้นพื้นฐานก็กลายเป็นเรื่องต้องห้าม