มาตรา 44

ตั้งแต่หลังการรัฐประหาร 2557 ที่ผ่านมา คสช. ต้องแก้ไขคำผิดในคำสั่งที่ออกมาแล้วไม่น้อยกว่า 9 ครั้ง แบ่งเป็น แก้ไขคำสั่ง คสช. 4 ครั้ง และคำสั่งหัวหน้า คสช. 5 ครั้ง วิธีการแก้ไขคำผิดในคำสั่ง คสช. และคำสั่งหัวหน้า คสช. คือ การประกาศในราชกิจจานุเบกษาเพื่อแก้ไขคำผิด โดยไม่ได้ออกเป็นคำสั่งฉบับใหม่ ไม่ได้ผ่านการลงนามของหัวหน้า คสช. ดังนี้

คำสั่งหัวหน้า คสช. ที่ออกตามมาตรา 44 อย่างน้อย 4 ฉบับ ยกเว้นความรับผิดให้เจ้าหน้าที่รัฐที่ทำงานตามคำสั่งนั้นๆ ไม่ให้ถูกตรวจสอบโดยศาลปกครอง ไม่ต้องรับผิดทางแพ่ง ทางอาญา และทางวินัย ถ้าได้กระทำไปโดยสุจริต อำนาจลักษณะนี้แทบจะเป็นเรื่องปกติไปแล้วในยุค คสช.

สนช. เป็นสภาที่ออกกฎหมายกันอย่างรวดเร็วโดยไม่มีฝ่ายค้าน มีกฎหมายอย่างน้อยสองฉบับ คือ พ.ร.บ.ธุรกิจรักษาความปลอดภัย พ.ศ.2558 และ พ.ร.บ.การเดินเรือในน่านน้ำฯ พ.ศ.2560 ที่เมื่อออกมาแล้วมีเสียงค้านมากมาย แต่ไม่เป็นไร เพราะ คสช. ใช้ ‘มาตรา44’ แก้ไขให้ภายหลังได้

ในประวัติศาสตร์การเมืองไทย ไม่ได้มีแค่ “มาตรา44” ของ คสช. เท่านั้นที่เป็นอำนาจเบ็ดเสร็จ ยังมี “มาตรา17” ของจอมพลสฤษดิ์ จอมพลถนอม มี “มาตรา 27” ของพลเอกเกรียงศักดิ์ และอื่นๆ อีก แต่การใช้อำนาจนี้ส่วนใหญ่ในอดีตจะเป็นการตัดสินลงโทษบุคคล ต่างกับ คสช. ที่ใช้ออกกฎหมายและโยกย้ายตำแหน่ง

สนช.ผ่านพ.ร.บ.การเดินเรือในน่านน้ำไทยฯ และบังคับใช้ 23 ก.พ.2560 ก่อให้เกิดผลกระทบในวงกว้าง คสช.ต้องใช้ม. 44 โดยกำหนดให้ชะลอการบังคับใช้กฎหมายฉบับนี้บางมาตราออกไป

กลายเป็นบทเรียนครั้งใหญ่ใหญ่ที่ส่อจะซ้ำเติมปัญหาเศรษฐกิจ เมื่อครม. ลัดขั้นตอนออกพระราชกำหนดสร้างระบบควบคุมแรงงานต่างชาติ เพิ่มโทษผู้ฝ่าฝืนขึ้นหลายเท่า พอแรงงานกลัวหนีกลับบ้านกัน สุดท้ายต้องใช้ ม.44 มาแก้ขัดไปก่อน