พ.ร.บ.คอมพิวเตอร์ฯ

แม้ว่าโดยเจตนารมณ์…

พ.ร.บ.คอมพิวเตอร์ฯ ฉบับปี 2550 มาตรา 14(1) เอาผิด “ข้อมูลอันเป็นเท็จ” ทำให้เกิดคดีความฟ้องร้องกันมากมาย จำนวนไม่น้อยเป็นคดีจากการใช้เสรีภาพวิพากษ์วิจารณ์เรื่องทั่วไป

คสช. ทำรัฐประหาร และกำลังนำไทยเข้าสู่บทเรียนหน้าใหม่ของสถานการณ์การปิดกั้นสื่อสารมวลชน การปิดกั้นโลกออนไลน์ และเสรีภาพการแสดงออก

สำนักข่าวท้องถิ่น Phuketwan ถูกกองทัพเรือฟ้อง แสดงให้เห็นว่า “พ.ร.บ.คอมพิวเตอร์ฯ” กำลังก้าวเข้ามาเล่นบทบาท “ปิดปากสื่อ” อย่างจริงจัง

นักกฎหมายม.หอการค้า เสนอบทความวิพากษ์ข้อเสนอแก้พ.ร.บ.คอมพิวเตอร์ฯ ให้การครอบครองภาพโป๊เด็กเป็นความผิด ชี้ถ้อยคำไม่ชัดเจนว่า "เด็ก" ต้องอายุเท่าไร "แคชไฟล์" ถือว่าครอบครองหรือไม่ ภาพเด็กเล็กเป็นลามกอนาจารหรือไม่ ถ้าตีความกว้างเกินไปจะผิดเจตนารมณ์

The Statistic of the Website Censorship in Thailand, from 2007-2012 from

นับแต่ปี 2550-2556 สถิติการระงับการเผยแพร่เนื้อหา หรือการปิดเว็บไซต์โดยอาศัยมาตรา 20 พ.ร.บ. คอมพิวเตอร์ฯ 2550 ผ่านคำสั่งศาลจำนวน 380 ฉบับ จำนวนทั้งสิ้น 107,830 ยูอาร์แอล ทั้งนี้ เนื้อหาที่ถูกปิดกั้นเป็นอันดับหนึ่ง คือ เนื้อหาและภาพดูหมิ่น หมิ่นประมาท พระมหากษัตริย์ พระราชินี และรัชทายาท ซึ่งมีคำสั่งศาล จำนวน 267 ฉบับให้ระงับการเข้าถึง 82,418 ยูอาร์แอล หรือคิดเป็นร้อยละ 76.4 ของจำนวนยูอาร์แอลที่ถูกปิดกั้นทั้งหมด อันดับสอง คือ เนื้อหาและภาพลามกอนาจาร มีคำสั่งศาล 84 ฉบับ ให้ระงับการเข้าถึง 24,139 ยูอาร์แอล หรือคิดเป็นร้อยละ 22.38 ของจำนวนยูอาร์แอลที่ถูกปิดกั้นทั้งหมด