กฎหมายอื่นๆ

14 กุมภาพันธ์ คือวันที่คนมีเจ้าของหลายคน จะกันตัวเองจากภารกิจทั้งปวง เพื่อให้เวลากับคนพิเศษ แต่ 14 กุมภาพันธ์ 2558 มีความแตกต่างไป เมื่อนักศึกษา นักกิจกรรมทางสังคมและประชาชนจำนวนหนึ่ง เลือกมา “เดท” กับ “การเลือกตั้ง” ในกิจกรรม “เลือกตั้งที่(รัก)ลัก” ซึ่ง กลุ่ม “พลเมืองโต้กลับ” จัดขึ้นที่หน้าหอศิลปวัฒนธรรมแห่งกรุงเทพมหานคร เพื่อรำลึกถึงการเลือกตั้งที่ถูกลัก (ขโมย

สำหรับคนงาน เสรีภาพในการชุมนุมเป็นช่องทางสำคัญที่จะพัฒนาคุณภาพชีวิตได้ เพราะการชุมนุมจะสร้างพลังต่อรองให้มากขึ้นดีกว่าเรียกร้องลำพังคนเดียว ทว่าในทางปฏิบัติ ทั้งไทยและกัมพูชามีบทเรียนคล้ายๆ กัน คือ การใช้เสรีภาพในการชุมนุมของคนงานเต็มไปด้วยความเสี่ยงและบางครั้งราคาที่ต้องจ่ายไปคือชีวิต

หลังสิ้นคำพิพากษาศาลฎีกา ที่ลงโทษผู้ชุมนุมที่ประท้วงการก่อสร้างโรงไฟฟ้า ฐานปิดกั้นทางหลวงและใช้เครื่องเสียง ตี๋ ตรัยรัตนแสงมณี หนึ่งในจำเลยเห็นว่า แม้รัฐธรรมนูญจะรับรองสิทธิการชุมนุม แต่ก็ไม่ได้มีบทบัญญัติที่ชัดเจน อีกทั้งคำพิพากษาของศาลฎีกาก็ชี้ว่า ศาลรัฐธรรมนูญไม่เคยตีความหรือบัญญัติเรื่องการชุมนุมเอาไว้ สิทธิตามรัฐธรรมนูญจึงเป็นไปอย่างจำกัด

“การชุมนุม” เป็นสิทธิการแสดงออกที่รัฐธรรมนูญไทยรับรองไว้ และเป็นปฏิบัติการสำคัญของการเมืองภาคประชาชน เพื่อให้ข้อเรียกร้องของกลุ่มตนให้ได้รับความสนใจ ที่ผ่านมามีความพยายามจัดการดูแลการชุมนุมโดยเสนอให้ตรากฎหมายเกี่ยวกับการชุมนุมสาธารณะขึ้นมาเป็นการเฉพาะแต่ยังไม่สำเร็จ อย่างไรก็ดี เวลานี้มีคดีอันสืบเนื่องมาจากการใช้เสรีภาพในการชุมนุมเรียกร้องทางการเมืองหลายคดี และคำพิพากษาของศาลในคดีเหล่านี้อาจมีผลกระทบต่อการชุมนุมเรียกร้องกันในอนาคต  

ในปี 2552 หลังคนงานไทรอัมพ์ออกมาชุมนุมเพื่อจะยื่นหนังสือต่อนายกฯ ร้องเรียนการถูกเลิกจ้าง แต่กลับถูกตำรวจเปิดเครื่อง LRAD หรือเครื่องส่งเสียงรบกวนระยะไกลใส่ ส่งผลให้บางส่วนมีอาการวิงเวียน บ้างถึงขั้นแก้วหูอักเสบ ต่อมาแกนนำผู้ชุมนุมถูกฟ้องคดีฐานชุมนุมโดยไม่สงบ การสืบพยานจะมีขึ้นครั้งแรกวันที่ 23 สิงหาคมนี้

การดำเนินคดีชาวบ้านที่ต่อสู้เพื่อสิทธิ สะท้อนให้เห็นอะไรในระบบยุติธรรมไทยบ้าง ฟังเรื่องจากปากคนที่เคยถูกฟ้อง-ติดคุก พร้อมข้อเสนอจากนักวิชาการ

ในปี 2553 เครือข่ายคนดูหนังหารือสมาชิกเกี่ยวกับจุดยืน ที่มีต่อพระราชบัญญัติภาพยนตร์และวิดีทัศน์ 2551 ซึ่งมีเนื้อหาให้จัดประเภทภาพยนตร์และให้อำนาจสั่ง “ห้ามฉาย”