เสรีภาพการแสดงออก

หากย้อนดูประวัติศาสตร์กฎหมายนิรโทษกรรมในไทย รวมถึงการใช้มาตรการของรัฐในอดีตเพื่อแก้ไขปัญหาความเห็นต่างในสังคม จะพบว่าการนิรโทษกรรมให้กับความผิดที่เกี่ยวกับความมั่นคง หรือแม้กระทั่งความผิดที่มีอัตราโทษสูงกว่า มาตรา 112 ก็ตาม ก็เคยออกกฎหมายมาแล้ว มีการนิรโทษกรรมเกิดขึ้นจริง และมีผู้ที่ได้นิรโทษกรรมจากกฎหมายดังกล่าว ข้อเสนอเพื่อนิรโทษกรรมครอบคลุมความผิดเกี่ยวกับความมั่นคง เช่น มาตรา 112 ไม่ใช่เรื่องแปลกใหม่ในสังคมไทย

11 กุมภาพันธ์ 2567 ที่ลานประชาชน สัปปายะสภาสถาน รัฐสภา เกียกกาย เครือข่ายนิรโทษกรรมประชาชนจัดกิจกรรม 11.2 Love Fair เชิญชวนผู้ต้องหาที่ถูกดำเนินคดีจากการแสดงออกทางเมืองและประชาชนทั่วไปที่สนใจ เข้าร่วมแสดงพลังเป็นหมุดหมายสำคัญของแคมเปญล่ารายชื่อเสนอร่างกฎหมายนิรโทษกรรมประชาชนต่อสภาผู้แทนราษฎร

8 กุมภาพันธ์ 2567&…

มุนินทร์ พงศาปานให้ความเห็นในเรื่องนิรโทษกรรมประชาชนว่า ร่างกฎหมายนี้จะมีคุณประโยชน์ในทางกฎหมายในการเข้าไปแก้ไขความผิดปกติทั้งหลายในกระบวนการยุติธรรมแล้วก็ในระบบกฎหมายในช่วงเวลาที่ผ่านมาตั้งแต่ปี 49 เป็นต้นมา

ในช่วงเทศกาลแห่งความรักปีนี้ 1-14 กุมภาพันธ์ 2567 องค์กรภาคประชาสังคมรวมถึงนักกิจกรรมหลายกลุ่มในนาม “เครือข่ายนิรโทษกรรมประชาชน” เดิน Kick off แคมเปญ #นิรโทษกรรมประชาชน พร้อมเสนอร่างพระราชบัญญัตินิรโทษกรรมประชาชน นิรโทษกรรมให้ “ทุกข้อหา” ที่เกิดจากการแสดงออกทางการเมือง ไม่ว่าจะเป็น คดีตามประกาศ/คำสั่งคสช. คดีพลเรือนในศาลทหาร คดีมาตรา 112 คดีพ.ร.ก.ฉุกเฉินฯ หรือคดีพ.ร.บ.ประชามติฯ เพื่อให้สภาพิจารณา สำหรับผู้ที่สนใจจะลงชื่อเสนอร่างกฎหมายนิรโทษกรรมประชาชนให้ถึงสภา แล้วมีคำถามหรือข้อสงสัยเกี่ยวกับการลงชื่อ เราได้รวบรวมคำถามที่พบบ่อยมาไว้แล้ว ดูแล้วสามารถไปลงชื่อได้เลย

7 กุมภาพันธ์ 2567 เครือข่ายนิรโทษกรรมประชาชน จัดกิจกรรม นิรโทษกรรมทัวร์ ตอบคำถามคาใจประเด็นนิรโทษกรรม และวงคุยพิเศษ กับนพ.เหวง โตจิราการ อดีตแกนนำ นปช.