เสรีภาพการแสดงออก

ชวนทุกคนมาร่วมพูดคุยเพื่อส่งเสียงให้เรื่องราวที่ถูก “ซ่อน” ไม่ “หาย” ไปจากสังคมผ่านสองวงพูดคุยคือ เส้นทางนิรโทษกรรมทางการเมืองและคดีมาตรา 112 และชีวิตคนถูก “ซ่อน” และการต่อสู้เพื่อไม่ “หาย” ไปจากสังคม

ย้อนอ่านข้อเท็จจริงเหตุการณ์ตากใบ 2547 ผ่านรายงานการศึกษาของกมธ.วุฒิสภา ระบุผู้ชุมนุมใช้เสรีภาพตามรัฐธรรมนูญ แต่รัฐ “ปักใจ” เชื่อว่า จะมีเหตุความไม่สงบ ธงจึงไม่ใช่การเจรจาอย่างสันติแต่คือ การล้อมปราบและจับกุม เป็นเหตุให้มีผู้เสียชีวิตอย่างน้อย 85 คน

24 ตุลาคม 2567 ที่ประชุมสภาผู้แทนราษฎร นัดลงมติรับรองรายงานของคณะกรรมาธิการวิสามัญพิจารณาศึกษาแนวทางการตราพระราชบัญญัตินิรโทษกรรม (กมธ. นิรโทษกรรม) อีกครั้ง หลังพิเชษฐ์ เชื้อเมืองพาน รองประธานสภาคนที่หนึ่งในฐานะประธานในที่ประชุมสั่งปิดประชุมระหว่างที่กำลังอภิปรายในการประชุมเมื่อวันที่ 17 ตุลาคม 2567

สำนักงานเลขาธิการสภาผู้แทนราษฎรเปิดรับฟังความคิดเห็นร่างนิรโทษกรรมประชาชน ผู้ที่เห็นด้วยมองว่า เกือบ 20 ปีที่ผ่านมามีการดำเนินคดีต่อผู้ใช้เสรีภาพ มีการใช้กฎหมายอย่างไม่เป็นธรรมและกลั่นแกล้งทางการเมืองจึงเห็นควรให้มีการนิรโทษกรรม ขณะที่ฝ่ายไม่เห็นด้วยมองว่า ผู้ที่กระทำความผิดควรได้รับผลจากการกระทำ

ชวนคนมาช่วยกันฉายภาพเหตุการณ์การสลายการชุมนุมตากใบ 25 ตุลาคม 2547 ในหลากหลายแง่มุม จาสถานการณ์ที่ผ่านมาเกือบ 20 ปี

เสียงจากคนทำงาน-นักกิจกรรมที่เคยใช้กลไกพิเศษ UN ร่วมพูดคุยถึงกลไกดังกล่าว ยังมีประโยชน์ต่อสถานการณ์สิทธิมนุษยชนในประเทศไทยหรือไม่

17 ตุลาคม 2567 ที่ประชุมสภาผู้แทนราษฎร มีวาระพิจารณารับรองรายงานกมธ.นิรโทษกรรม แต่การประชุมครั้งนี้ยังไม่แล้วเสร็จ เนื่องจากพิเชษฐ์ เชื้อเมืองพาน รองประธานสภาผู้แทนราษฎรคนที่หนึ่งซึ่งเป็นประธานในที่ประชุมสั่งปิดประชุมระหว่างที่มีการถกเถียงกันว่าสมควรให้กรรมาธิการชี้แจงต่อหรือไม่

กลไกสากลจะยังคงมีประโยชน์ต่อสถานการณ์สิทธิมนุษยชนในประเทศไทยหรือไม่ หรือคนไทยจะเข้าถึงและใช้ประโยชน์กลไกเหล่านี้ได้อย่างไร ชวนร่วมพูดคุยแสดงความคิดเห็น และร่วมกิจกรรมเสวนาหัวข้อ กลไกสหประชาชาติ เป็นช่องทางสู่ความยุติธรรมได้หรือไม่?