รัฐสภา

ระบบการเลือก สว. แบบแบ่งกลุ่มอาชีพที่ผสมรวมผู้ที่มีอัตลักษณ์หลากหลายไว้ด้วยกันทำให้ต้องมีบางกลุ่มที่อาจจะไม่มีตัวแทนเลยเนื่องจากมรจำนวนน้อยกว่า ในกรณีของกลุ่ม 15 เป็นที่ชัดเจนว่าจำนวนของผู้สมัครที่เห็นอายุของตนเองแล้วพบว่ามากประมาณหนึ่งมีจำนวนมากกว่ากลุ่มอัตลักษณ์อื่น ๆ อย่างมาก

เมื่อสำรวจดูผู้สมัคร สว. ระดับประเทศ กลุ่มกฎหมายและกระบวนการยุติธรรม จำนวน 154 คน ส่วนใหญ่ประกอบอาชีพทนายความและที่ปรึกษากฎหมายในองค์กรเอกชน รองลงมาคือตำรวจ ขณะที่อาชีพกระแสหลักในฝั่งสายงานราชการอย่างผู้พิพากษาและอัยการ มีผู้สมัครเพียงหลักหน่วย

ตรวจสอบข้อมูลผู้สมัคร สว. 67 กลุ่ม 5 “กลุ่มอาชีพทำนา ปลูกพืชล้มลุก” ผ่านเอกสาร สว.3 ซึ่งเป็นเอกสารพื้นฐานที่มีไว้ให้ผู้สมัครทำความรู้กันว่า ใครเป็นใคร มาจากไหน เพื่อให้ผู้สมัครคนอื่นๆ ได้มีข้อมูลเบื้องต้นในการตัดสินใจลงคะแนน ทั้งนี้ จากการตรวจสอบข้อมูลผู้สมัคร สว. กลุ่มอาชีพทำนาฯ ทั้งหมด 152 คน พบว่าข้อมูลที่น่าสนใจ

สว. 2567 กลุ่มแปด “สิ่งแวดล้อม อสังหาริมทรัพย์ พลังงาน” มีข้าราชการบำนาญสมัครเพียบ บางส่วนเคยเป็นสภาปฏิรูปแห่งชาติสมัย คสช.

หลังจากที่ผ่านการเลือกในระดับจังหวัดในวันที่ 16 มิถุนายน 2567 ผู้เข้ารอบจังหวัด จังหวัดละสองคนต่อกลุ่ม หากมีผู้สมัครครบในแต่ละกลุ่ม จะมีผู้สมัครกลุ่มละ 154 คน แต่กลุ่มสี่-การสาธารณสุข เป็นหนึ่งในกลุ่มที่มีผู้สมัครในระดับประเทศเพียง 153 คนเท่านั้น โดยจังหวัดตากเป็นจังหวัดที่มีผู้ผ่านเข้ารอบในระดับประเทศในกลุ่มสี่เพียงคนเดียวจึงทำให้จำนวนผู้สมัครลดลงไปหนึ่งคน

ผู้สมัครสว. กลุ่ม 1 หรือกลุ่มการบริหารราชการแผ่นดินและความมั่นคง นั้นเต็มไปด้วยผู้สมัครที่ผ่านงานตำแหน่งใหญ่ๆ ในหน่วยงานราชการและองค์กรภาครัฐต่างๆ มามากมาย เรียกได้ว่าเป็นกลุ่มที่มีแต่ “ผู้หลักผู้ใหญ่” ของบ้านเมืองมาแย่งตำแหน่งกัน 

ในบรรดา 20 กลุ่มอาชีพของการเลือกสมาชิกวุฒิสภา (สว.) ตามรัฐธรรมนูญ 2560 กลุ่ม 20 หรือกลุ่มอาชีพอื่น ๆ เป็นกลุ่มที่มีรายละเอียดไม่ชัดเจนมากที่สุด กลุ่มอื่น ๆ จึงกลายเป็นสถานที่ที่มีผู้สมัครหลายประเภท แต่ขาดความสมเหตุสมผลของการเป็นตัวแทนของกลุ่มอาชีพตามที่ควรจะเป็น

18 มิถุนายน 2567 สภาผู้แทนราษฎรมีวาระพิจารณาร่างพระราชบัญญัติว่าด้วยการออกเสียงประชามติ “สี่ฉบับ” ซึ่งมีสาระสำคัญคือการแก้ไขพระราชบัญญัติว่าด้วยการออกเสียงประชามติ พ.ศ. 2564 (พ.ร.บ.ประชามติฯ) ในประเด็น “เสียงเกินกึ่งหนึ่งสองชั้น” (Double majority) ที่อาจเป็นเงื่อนไขในการทำประชามติ

18 มิถุนายน 2567 สภาผู้แทนราษฎรมีวาระพิจารณาร่างพระราชบัญญัติว่าด้วยการออกเสียงประชามติสี่ฉบับ ซึ่งมีสาระสำคัญคือการแก้ไขพระราชบัญญัติว่าด้วยการออกเสียงประชามติ พ.ศ. 2564 (พ.ร.บ.ประชามติฯ) ในประเด็น “เสียงเกินกึ่งหนึ่งสองชั้น” (Double majority) ที่อาจเป็นเงื่อนไขในการทำประชามติไม่ว่าจะเรื่องใด ๆ หาข้อยุติได้ยาก